*ढग*
ढगांचे भांडण
असे कसे लागले
धडाड-धूम मग
एकमेकांवर गरजले
चालू झाला त्यांचा
खेळ पाठशिवणीचा
नाचू लागला मोर
त्यांना पाहून वनीचा
एकमेकांना दिल्या
धडकावर धडका
सोसवेना ढगांनाही
चेहरा झाला रडका
ढगांच्या भांडणात
वीज चमकली
टचकन नभातून
सर खाली आली
काळसर ढगांचा
गेला उतरून तोरा
पांढरा झाला रंग
चिंब झाली धरा
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
*एकटी चिमणी*
कर्ज बनलं ग फास
केलं पांढरं कपाळ
नाही पहावलं सुख
कसं अभद्र हे भाळ
झाली होती ग आमच्या
साल दोनच लग्नाला
धाडीयेलं आमंत्रण
दुष्काळानं ग विघ्नाला
फुल एकच फुललं
संसाराच्या वेलीवर
लय होता जीव त्यांचा
इवल्याश्या मुलीवर
कोण कुणाचं असतं?
आपलच मेल्यावर
एकटच ग झुलावं
लागतयं झुल्यावर
स्वप्न पडली पांढरी
कधी होती ग रंगीत
गेले विरूनीया रंग
आता निरस संगीत
आता एकटी चिमणी
नाही चिमणा साथीला
तेलाविना सांग कसं
बळ येईल वातीला?
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
*रंगमय जीवन*
किती रंग जीवनात
असतात भरलेले
काही बाह्यांगावरती
काही मनी कोरलेले
रंग जीवनाचे भिन्न
रंग भावनांचे भिन्न
सुख आणिक दुःखाचे
किती आहेत नगण्य
रंग सुखाचे वेगळे
रंग दुःखाचे वेगळे
वेळ वाईट येताच
पळू लागती सगळे
रंग बदलणारेही
असतात हो कित्येक
सरड्याच्या जातीतले
नसतात बरं नेक
किती रंगाची माणसं
असतात जगामधी
उंच विचार सरणी
जगतात मात्र साधी
फक्त एकच रंगाचा
नको जयघोष उगा
सप्तरंगी रंगामधी
जरा जगायचं बघा
रंग अनेक आपुले
तर ध्येय एक ठेवा
एक दिलाने जगूया
याच ध्येयाकडे धावा
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
*काळ्या मातीत*
काळ्या मातीत राबता
जाते मोडून कंबर
पाठ टेकता भुईला
निळं दिसतं अंबर
काळ्या मातीत राबता
येई पिक जोमदार
धान्य आबादाणी होई
जाई फिटून उदार
काळ्या मातीत राबता
चारा मुबलक होई
दारी कडब्यांची गंज
पान्हा सोडतात गाई
काळ्या मातीत राबता
होई घामाचं रे सोने
शेता-शेतात दिसते
पिक डौलदार छान
काळ्या मातीत राबता
गेली सरून हयात
भाजे उन्हामधी अंग
तरी गोडी -हुदयात
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
*न्याहरी*
धनी राबतो शेतात
घाम अंगाचा निघतो
येते दुपार डोईला
वाट सखीची बघतो
वेळ न्याहारीची होता
कानी पैंजण वाजते
मुरडत ठुमकत
सखी शेतामधी येते
अनवाणी पावलांनी
पाय भाजते चालते
धनी उपाशी शेतात
तिचं काळीज बोलते
कांदा चटणी भाकर
टोपलीत डोईवर
प्रिती तिची धन्यावर
जशी साय दुधावर
तृणपाते बांधावर
तिच्या पायाशी खेळते
फुल तोडून तिथले
तिही केसात माळते
लाज पदरी लपते
होता नजरा नजर
किती लोभस दिसतं
तिचं रूपडं साजरं
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
*पैसा* बालकविता
पैसा अरे पैसा तू
आहेस तरी कसा
ज्याच्याकडे असे तू
त्याचा गरम रे खिसा
बाबा तुला नेहमी
पॉकेटमधे ठेवतात
आईला ते एकांतात
मोजूनी दाखवतात
दुकानात तुझ्यासाठी
असतो खास गल्ला
तुझ्याशिवाय वकीलही
देत नाही म्हणे सल्ला
नाणी असतात काही
काही असतात नोटा
नफा नाही झाला तर
होतो म्हणतात तोटा
बटव्यातून आजी तुला
हळूच बाहेर काढते
चॉकलेटची माझ्यासाठी
मेजवानी मस्त होते
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पिल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
*चला बालकांनो*
चला बालकांनो आज
मजा निसर्गाची पाहू
सा-या गमती जमती
मनी साठवून ठेवू
विचारूया पाखरांना
झेप घेतात ते कसे
रात्र दिवस पाण्यात
कसे राहतात मासे
रोज नवीन आकार
कोण चांदोबाला देतो
सप्तरंगी इंद्रधनु
कसा आकाशात होतो
पंख दिले कोणी तुम्हा
जरा विचारू पक्षांना
गोड फळे देता कसे
पुसू जाऊनी वृक्षांना
काळे काळे ढग नभी
येती अचानक कसे
कोणी दिलेत मोराला
छान रंगातली पिसे
काडी काडी जमवून
किती छान खोपा होतो
साप आयत्या बिळात
कसा निवारा शोधतो
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*सुंदर आयुष्य*
एवढ्याशा कारणाने
नाही निराश व्हायचं
भले येऊ दे संकटे
नित्य हासत राह्यचं
क्षण कसोटीचा सदा
घेतो परीक्षा आपली
तोच यशस्वी जगतो
ज्याने शांतता जपली
येती कित्येक वादळे
घोंगावत नैराश्याची
आणि घेतात परीक्षा
मनातल्या संयामाची
फास लावून गळ्याला
प्रश्न संपलेत कुठे?
फुले हसत फुलती
जरी टोचतात काटे
किती सुंदर आयुष्य!
वाया नकोस घालवू
अनमोल देहावर
नको उदार तू होऊ
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
उघड्या रानात
चाले उघड्या रानात
खेळ ऊन सावल्यांचा
मेघ भास करविती
डोंगराला टेकल्याचा
तृण हिरवे पोपटी
हसे आनंदाने धरा
गेले पक्षी उडूनीया
नभी मोकळ्याच तारा
डोंगराळ माळरानी
शुभ्र झरा खळखळे
दूर गावकुसामधी
पिके मोतीयेचे मळे
पान पान आनंदूनी
घेती झाडावर झुले
वाऱ्यासंगे डोलणारी
रान गवताची फुले
गेला निघून पाऊस
सृष्टी आनंदी करून
दूर मळभ सारून
मोद मनात पेरून
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
करावासा वाटतोय अंत
करावासा वाटतोय अंत
कुजलेल्या विचारांचा
एकविसाव्या शतकातही
अंधश्रद्धा पाळणाऱ्यांचा
करावासा वाटतोय अंत
वासनांध झालेल्यांचा
बलत्कारासाठी उठणा-या
कामवासनी देहांचा
करावासा वाटतोय अंत
तरूणींवर शेरेबाजी करणाऱ्यांचा
आधुनिक बदल न स्विकारता
कपड्यावरून गरळ ओकणाऱ्यांचा
करावासा वाटतोय अंत
कळीला गर्भात खुडणा-यांचा
स्रीजातीवर हात उगरणा-या
बिनलाज्या पुरूषी अहंकाराचा
करावासा वाटतोय अंत
जातीत भेदभाव करणाऱ्यांचा
स्वतःच्या स्वार्थापायी
एकमेकांत भांडणे लावणाऱ्यांचा
करावासा वाटतोय अंत
दुबळ्यांवर अन्याय करणाऱ्यांचा
अन् अंत करावासा वाटतोय
मुकाटयाने अन्याय सहनाऱ्यांचाही
करावासा वाटतोय अंत
मनुस्मृतीने पाडलेल्या अंधाराचा
धर्मविरोधी मनात घाण साठवून
समाज कुरतडणाऱ्या उंदरांचा
करावासा वाटतोय अंत
माझ्या आणि तुमच्यासारख्यांचा
सगळंकाही दिसत असूनसुद्धा
धृतराष्ट्र बनू पाहणाऱ्या वृतींचा
*चला बालकांनो*
चला चला बालकांनो
गाणे निसर्गाचे गाऊ
झाडे,वेली,चंद्र,तारे
सारे निरखून पाहू
मारताना उड्या ससा
जरा दुरूनच बघू
चांदण्यांना मोजायला
चला रात्रभर जागू
कडाडते वीज अन्
ढग वाजवितो बाजा
राजेशाही थाटामधी
येतो हा पाऊस राजा
नदीतल्या त्या पाण्यात
चला मनसोक्त डुंबू
रानातच गवतात
खेळ मांडू लिंबू-टिंबू
वास फुलांचा आपल्या
चला नाकात भरून
खोपा केला कसा घेऊ
चिमणीला विचारून
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
बुक उघडा मनाचे
आपणच आपुले रे
आज उघडूया बुक
आपणच करूया रे
आज आपुले कौतुक
वाचुयात प्रत्येकच
आज मनाचे रे पान
जरा लावुया हिशोब
किती मिळवले ज्ञान
मनी चांगले जे गुण
त्याचा वापर करूया
तमो गुण जे अंगात
त्याला बाजूला सारूया
काय हवं,काय नको
जरा वाचून पाहूया
हव्या नको त्या गोष्टींच्या
नोंदी लिहून ठेवूया
अनुभव शिकवतो
असे म्हणतात सारे
पाने पालटून मागे
धडा त्यातून शिका रे
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
पोतराज
दार उघड बये तू
दारी पोतराज आला
थोडं धान्य दोन अंडी
वाढ सुपामधी त्याला
पोतराज तो आईचा
भटकतो दारोदारी
मळवट कुंकवाचा
लावियेला भाळेवरी
केला चिंद्याचा हासूड
वार अंगावर करी
चिंद्याचाच पोलका तो
बांधी आपल्या कमरी
दात लावून गाळ्याला
असा कोंबडा फाडीतो
समाजाच्या चालीरीती
पुढं जोमाने ओढीतो
केस लांबत राहीले
गेले दारिद्रय वाढत
येतं अंगामधी त्याच्या
भूत लोकांचं काढतं
हाती हलगी वाजते
चाळ घुंगराचा पायी
ठेव सुखात सकला
तुज विनवतो आई
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
आजीबाई
काटी टेकवत आजी
होती माझ्याकडे आली
सुरकुतलेला हात
माझ्या फिरवला गाली
थराथरा कापे तिचे
बोलताना सारे अंग
नव्हतेच काळे केस
दिसे ढवळा हो रंग
एवढ्याशा बटव्यात
असे खजिनाच भारी
लगेचच उपचार
असो कोणीही आजारी
दात नव्हता एकही
तरी गोडगोड बोले
रोज गोष्ट सांगे नवी
जणू ओंजळीत फुले
अनुभव मात्र आहे
भरपूर तिच्याकडे
अशी आजीबाई छान
आहे बरं माझ्याकडे
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
आयुष्यभरही न थकलेला
मी बाप थकलेला पाहिला
अंथरूणावर शून्यात ती
नजर रोखलेला पाहिला
कधीकाळी फळाफुलांनी
झाड होते हे लगडलेले
संकटाशी करत दोन हात
ऊन वाऱ्याशी झगडलेले
झुकला नाही कुणापुढेही
ना लाचार झाला कुणापुढे
कष्टाला ना केली तडजोड
नाही दानवृत्तीला आडेवेडे
भेदरली ना नजर कधी
ना तुकविली मान कुठे
हनुमान भक्त बाप माझा
दर्शनाला पहाटेच उठे
चार बुकही नाही शिकला
कुठच काही आडलं नव्हतं
अनुभवाच्या गाठोड्यात
जगायचं ज्ञान बांधलं होतं
सुकलं पान गळणारचं
तरी सावली त्यानं दिली
नातवंडात रमला बाप
अन् वेल मांडवाला गेली
लक्ष्मण दशरथ सावंत
नाव घेतो तिचं
जी माझ्यासाठी खास
माझ्या -हुदयात
तिचाच नित्य वास
सात खणाचा वाडा
दारी बैलजोडी,घोडा
सात खणाला सात दारं
सात दाराला सात कुलूपं
सात कुलूपाला सात किल्ल्या
किल्ल्या तिच्या कमरेला
चाले कशी दण दण
पैंजण वाजे छम छम
पहिले दार उघडते
साडी परीधान करते
दुसरे दार उघडते
नटा फटा करते
तिसरे दार उघडते
देव पुजा करते
चौथे दार उघडते
स्वयंपाक बनवते
पाचवे दार उघडते
निरोप ती धाडते
सहावे दार उघडते
जेवण ती वाढते
सातव्या दाराआत
तोंडी रंगे पान
माझ्यात अडकलेले
असे तिचे प्राण
सप्तपदी ओलांडून
माझ्या वाड्यात आली
माझ्या जीवाची
*सोनाली* राणी झाली
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
गर्दीत माणसांच्या
गर्दीत माणसांच्या मी हरवून गेलो
ना जगायचे एकटे मी ठरवून गेलो
शिक्षक नावापुरता उरलोय आता
टपाली कागदांचा मी कारकून झालो
प्रेम नव्हतेच ते फक्त स्वार्थ होता
गोड बोलण्याला मी हरखून गेलो
बांधून बाशिंगे मी बोहल्यावर उभा
उभा दुसराच केला मी सरकून गेलो
माझ्यातील ती अजून तशीच आहे
तिच्यातील मात्र मी भुर्रकन गेलो
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
© ldsawant.blogspot.in
गणेशोत्सव
घरोघरी गल्लोगल्ली
बाप्पा विराजले
स्वागताला श्रींच्या
मेघराज गरजले
दहा दिवस आता
गणेशोत्सव चालणार
आरतीच्या तालावर
भक्तजन डोलणार
मोदकाचा प्रसाद
बाप्पासाठी असेल
चाखताना उंदीरही
गालामधी हसेल
सद्बुद्धी दे देवा
ज्ञान आम्हा दे
चिमूकल्यांच्या चुका
तू पदरामध्ये घे
गणपती बाप्पाचा
करू जयजयकार
आशिर्वादाने त्याच्या
होती स्वप्न साकार
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
एकटी चिमणी
वरातीच्या मागे घोडे
खेळ पावसाचा चाले
आत जळणारी आग
जरी शरीर भिजले
पाणी घरात शिरलं
पाणी दारात साचलं
पावसानं माझं बाई
असं सराण रचलं
नाही बरसला तेव्हा
जेव्हा केलती पेरणी
हात जोडूनीया होती
केली ती मनधरणी
पाही वांझोट्या ढगाला
धनी होई चिंतातूर
फासी घेवूनीया मेला
काळ झालता फितूर
नाही पिकवता आलं
आता खरिपात पाणी
गेला चिमणा उडून
आता एकटी चिमणी
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
एक दोन तीन मोजू चला
अंकाचे गाणे गाऊ चला||धृ||
काटी अन् वाटी काढू चला
झालेल्या अंकाला एक बोला||१||
बैलांची शिंगे मोजू चला
झालेल्या अंकाला दोन बोला||२||
पळसाची पाने मोजू चला
आलेल्या अंकाला तीन बोला||३||
उडते पक्षी काढू चला
काढलेल्या अंकाला चार बोला||४||
हाताची बोटे मोजू चला
अलेल्या अंकाला पाच बोला||५||
उलटे तीन काढू चला
झालेल्या अंकाला सहा बोला||६||
पाण्यातील जहाज काढू चला
आलेल्या अंकाला सात बोला||७||
नाकाचे चित्र काढू चला
झालेल्या अंकाला आठ बोला||८||
उलटा एक काढू चला
झालेल्या अंकाला नऊ बोला||९||
एकावर शून्य देऊ चला
झालेल्या अंकाला दहा बोला||१०||
लक्ष्मण दशरथ सावंत
मनीमाऊ
दबा धरून असं
बसलयं सांगा कोण?
डोळे करून बंद
दुध पितयं सांगा कोण?
वाघाची ती मावशी
मांजर तिचे नाव
उंदीर पकडायला
झटकन घेते धाव
लांब लांब तिला
आहेत बघा मिशा
म्याव म्याव करते
कळत नाही भाषा
मऊ मऊ असतात
तिचे पाटीवरचे केस
दुध पिलेला दिसतो
तिच्या तोंडावर फेस
घाणीला तिच्या ती
मातीआड दडवते
अशी ती मनीमाऊ
सगळ्यांना आवडते
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
प्रेमभंग?
प्रेम केलं जिच्यावर
तिचं लगीन झालयं
कुणावर करू काव्य
मज कळेना झालयं
आदी तिचं ते सौंदर्य
नजरेत भरायचो
कवितेच्या ओळीमध्ये
शब्दबद्ध करायचो
हात हातात धरून
दूरवर चालायचो
मनातले द्वंद्व सारे
तिच्या म्होरं खोलायचो
असताना प्रियेशी ती
अलबेल होत सारं
झाली ती बायको अन्
वाहे उलटचं वारं
तिच्या एका नजरेनं
होते लेखनी ही म्यान
माझं ऐकणं दूरच
तिचं पाजळते ज्ञान
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
उदास चंद्रमा
लाली संपली केव्हाची
काळरात्र बघा झाली
लपलीय का चांदणी?
कशी नाही उमलली
दिसे उदास चंद्रमा
नभ व्याकूळ जाहले
वाट तिची पाहताना
डोळे त्याचे पाणावले
तारा एक तुटताना
भयभीत होते मन
वाटे भयाण ही रात्र
थरथरू लागे तन
नजरेत तू पडावी
हाच एक ध्यास मनी
किती आळवावी सखे
अशी विरहाची गाणी
सुकताना सारी फुले
तुझी आठवण झाली
रात्र रडली एकांती
तृणपाती केली ओली
पानावले दोन्ही डोळे
पापणीही झाली ओली
-हुदयात आठवांनी
अशी गर्दी गच्च केली
लक्ष्मण दशरथ सावंत
सकाळ झाली
पुर्वेकडे क्षितीजात
अशी पसरली लाली
कोंबड्यानं बाग दिली
झाली सकाळ झाली
उगवला रविराज
दाटी किरणांची झाली
लगबग पाखरांची
झाली सकाळ झाली
दंवबिंदू चहूकडे
तृणपाती झाली ओली
झाडं-वेली आनंदली
झाली सकाळ झाली
गेला मिटून काळोख
पेटू लागल्यात चुली
पेटवण्या क्रांतीज्योत
झाली सकाळ झाली
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
थेंब
थेंब भेटले मातीला
थेंब पडले रानात
थेंब पडले झाडात
थेंब वाजले पानात
थेंब आले हळूवार
थेंब लागे गारगार
थेंब धार तलवार
थेंब स्पर्श अलवार
थेंब सुखवी तनाला
थेंब सुखवी मनाला
थेंब स्पर्शतो तनाला
थेंब हर्षीतो मनाला
थेंब हसवी मुलांना
थेंब खुलवी मुलांना
थेंब भिजवी फुलांना
थेंब फुलवी फुलांना
थेंब दुःखात सोबती
थेंब आनंदाचा साथी
थेंब -हुदयाचं हसू
थेंब डोळ्यातील आसू
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
पावसा
अरे पावसा पावसा
कुठं दडून बसला
जीव पणाला लागला
कुठं अडून बसला
अरे पावसा पावसा
नको नुसतेच ढग
करपलं धान सारं
खाली येऊनीया बघ
अरे पावसा पावसा
नको होऊस निर्दयी
भिजवाया रान सारं
फोड पाझर -हुदयी
अरे पावसा पावसा
काय आहे तुझ्या मनी?
गेला सुकूनीया घसा
किती करू विनवणी
अरे पावसा पावसा
कुठं मारलीस दडी
सुखी संसाराची माझ्या
गेली विस्कटुन घडी
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawnt.blogspot.in
करा विचार लांबचा
तुम्ही मारा पाटीवर
नका पोटामधी मारू
नाही देता आला चारा
नका हो प्लास्टिक चारू
उभं आयुष्य शेतात
सारं झिजलय माझं
खाणं माझं कसं मग
तुम्हा वाटले हो ओझं?
जिथं तिथं प्लास्टिकचा
खच पडलेला आहे
मानवाचा विचारच
इथं सडलेला आहे
फळं तुमच्या कर्माची
आम्ही भोगीत बसतो
जरी तेहतीस कोट
देव देहात वसतो
असं प्लास्टिकच खाणं
नाही पोटाला पचलं
जगण्याचं बळ माझं
पूर्ण तिथच खचलं
छंद होतोय तुमचा
जीव जातोय आमचा
नका पाहू पायाजोगं
करा विचार लांबचा
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
कांदा आणि टॕमोटोचे
घनघोर युद्ध झाले
चाकू विळी त्यांना मग
लढायला कामी आले
कोंथींबिर सुद्धा तिथं
आली धावत पळत
घाव तिलाही विळीचा
झाला कि हो नकळत
युद्ध सोडवताना ती
झाली काकडी शहीद
पातेल्याच्या तुरूंगात
थोडे दही झाले कैद
मिठानेही भांडणाला
थोडीफार हवा दिली
युद्धातच पातेल्यात
कोशिंबीर रेडी झाली
स्वाद असा शानदार
आले तोंडालाही पाणी
घेतो खाऊन आता मी
गेली संपून कहाणी
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
निसर्ग सौंदर्य
निसर्गाने सौंदर्यांची
अशी उधळण केली
जागोजागी रानफुले
मस्त बहरून आली
रान गवताचं पातं
वाऱ्यावर डोलतयं
गाणी फुलपाखरांची
कानो-कानी बोलतयं
पाणी वाहे खळाळून
नाही जुमानत कोणा
फोडी पाझर डोंगरा
सोडी वाहण्याच्या खूणा
आला बाजरीला आला
बघा कणीस फुलोरा
दिसे प्रत्येक रानात
त्याचा अनोखा डोलारा
खेळ ऊन-पावसाचा
चाले रान-शिवारात
दिसे आनंदी-आनंद
साऱ्या गाई-वासरात
लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in