जगण्याचा चंग
तीन लाकडे रोवून
छान झोपडी बांधली
तीन दगडांची चूल
माय तिच्यात रांधली
ऊन तापवीते माथा
कापी पाचरट अंग
पोटासाठी खपायचा
तरी बांधलेला चंग
तान्हं ठेवून कोपीत
गेली बांधायला मोळी
आईविना लेकराची
कोण हालवेल झोळी?
होता कोयत्याचा घाव
ऊस हातामधी येई
मोळी बांधून ऊसाची
सखी डोईवर नेई
ईतभर पोटासाठी
राबताना उन्हामंधी
क्षणभर विसाव्याची
नाही मिळतच संधी
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in