🌹 ती पुन्हा🌹
निळसर वसने नेसूनीया
मजसमोर ती प्रगटली
आनंदाचे नभ दाटले नी
लकेर हास्याची उमटली
वादळ मग विचारांचे
या ह्रुदयात घोंगावले
डोळा साठवायचे तिला
स्वप्न मनात जागवले
चंद्राची ती कोर तिने
होती लावलेली भाळी
केसामधी माळलेली
तिने गुलाबाची कळी
धकधक या काळजात
शब्द गारठूनी गेले
मूक होतो दोघे तरीही
खेळ नयनांनी केले
वादळागत आली अन्
तशीच ती निघून गेली
आठवणींच्या जखमांना
पुन्हा कुस्करून गेली
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
© ldsawant.blogspot.in