एकटी चिमणी
वरातीच्या मागे घोडे
खेळ पावसाचा चाले
आत जळणारी आग
जरी शरीर भिजले
पाणी घरात शिरलं
पाणी दारात साचलं
पावसानं माझं बाई
असं सराण रचलं
नाही बरसला तेव्हा
जेव्हा केलती पेरणी
हात जोडूनीया होती
केली ती मनधरणी
पाही वांझोट्या ढगाला
धनी होई चिंतातूर
फासी घेवूनीया मेला
काळ झालता फितूर
नाही पिकवता आलं
आता खरिपात पाणी
गेला चिमणा उडून
आता एकटी चिमणी
✍🏻 लक्ष्मण दशरथ सावंत
जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद
© ldsawant.blogspot.in
No comments:
Post a Comment