उदास चंद्रमा
लाली संपली केव्हाची
काळरात्र बघा झाली
लपलीय का चांदणी?
कशी नाही उमलली
दिसे उदास चंद्रमा
नभ व्याकूळ जाहले
वाट तिची पाहताना
डोळे त्याचे पाणावले
तारा एक तुटताना
भयभीत होते मन
वाटे भयाण ही रात्र
थरथरू लागे तन
नजरेत तू पडावी
हाच एक ध्यास मनी
किती आळवावी सखे
अशी विरहाची गाणी
सुकताना सारी फुले
तुझी आठवण झाली
रात्र रडली एकांती
तृणपाती केली ओली
पानावले दोन्ही डोळे
पापणीही झाली ओली
-हुदयात आठवांनी
अशी गर्दी गच्च केली
लक्ष्मण दशरथ सावंत
No comments:
Post a Comment