*नाही भेगाळलं मन*
घेतो विसावा जरासा
पंढरीच्या वाटेवर
पुन्हा होणार मी स्वार
पालखीच्या लाटेवर
धरा अंथरली खाली
आहे पांघराया नभ
देते आधार जीवाला
विठू नामाची ती उब
भेगाळलं पाय जरी
नाही भेगाळलं मन
उर्मी अंगात अजूनी
जरी थकले हे तन
काम करताना विठू
झोप घेतानाही विठू
विठू किर्तनात भेटे
भेटे चराचरी विठू
ओढ विठ्ठल भेटीची
मना लागलीय माझ्या
डोळा पाहिन आवडी
आता पंढरीचा माझा
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
No comments:
Post a Comment