😌 *फुफाटा*🍂
डोळ्यातील आसवांना
त्यानं कितीदा पुसावं
दुःख दाबूनी उरात
किती खोटेचं हसावं
थेंब पाण्याचा एकही
नाही भूईला स्पर्शला
ढग वाकुल्या दावूनी
जणू खट्याळ हसला
घालमेल या जीवाची
उभं जळताना पीक
देवा पुढे सांगा किती
त्याने मागायची भीक
फक्त फुफाटा मातीचा
पोटी पडलीय आग
बरसाया वर्षाधारा
तुला येऊ दे रे जाग
किती पाहशील अंत
किती करशी लाचार
सुन्न पडलयं डोस्कं
गेला खुंटून विचार
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
No comments:
Post a Comment