*आठवणीतला पाऊस*
रूद्र रूप धारण करून
वरूणराजा होता आला
झोपडीवजा बंगला माझा
त्याने दूर वाहूनीया नेला
लेकराबाळाचा हा संसार
त्याने उघड्यावर पाडला
एकही कोना ह्रुदयाचा
भिजवायचा नाही सोडला
वारा होता सोसाट्याचा
कहर माजवून तो गेला
गंजीमधला कडबा त्याने
दूरवर भिरकावून दिला
वीजमाईही धावतच मग
घराकडं माझ्या आली
मोकळी जाईलच कशी
दोन बकय्रा घेऊन गेली
भिजवली सारीच स्वप्ने
उंच भरारी घेयच्या आत
आठवणीतला पाऊस
घेवून आला काळरात
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
No comments:
Post a Comment