*मन*
मन उडालं उडालं
गेलं आकाशा भिडाया
कुठं लागत्याती पंख
त्याला हवेत उडाया
मन मोगर्याचं फूल
जाई दूरवर गंध
कधी गुलाब वासाने
जाई होऊन बेधुंद
मन पाटातलं पाणी
करी आवाज खळाळ
नाही आवरत जणू
पायी बांधलय चाळ
मन झंजावात वारा
कधी इथे कधी तिथे
कधी होऊन वादळ
दूर पाचोळ्याला नेते
मन सागराची खोली
कधी लागला ना आंत
आत वादळ कित्येक
तरी दिसतयं शांत
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
No comments:
Post a Comment