नव्हताच मोबाईल जेव्हा

*नव्हताच मोबाईल जेव्हा*

नव्हताच मोबाईल जेव्हा
पत्रानेच संवाद होता
ऐकायला आवाज तिचा
जीव कासावीस होत होता||धृ||

पत्र हेच एकमेव साधन
होते प्रेम करण्यासाठी
तिला नजरेत भरायला
व्हायच्या चोरून गाठीभेटी
आता मोबाईल नंबर आला
अन् तिचा विसरून गेलो पत्ता||१||

मी समोर दिसताच क्षणी
लाजेने चूर व्हायची तारा
आता बिनदास्त चॕटींग करते
लगेच वाजून जातात बारा
जरी बोलणे मोकळे झाले
मनात वाढता चालला गुंता||२||

नव्हत्याच फसव्या स्माइली
कधी नव्हते खोटे बोलणे
समोरासमोरी बसोनिया
ह्रुदयाचे  अंतरंग खोलणे
नव्हतीच लपवा लपवी
मनमोकळा संवाद होता||३||

✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
©  *ldsawant.blogspot.in*

No comments: