*आनंदाचा झोका*
नाही निवारा राह्याला
नाही ओसरी पायाला
पुल शोधावा लागतो
राती आडवं व्हायला
कामासाठी वणवण
करी आईबाप रोज
दोघं करीत हलक
दोन तुकड्याचं ओझं
तोच पुल मग होतो
घर आणिक रे दार
सगळ्याच ऋतूमधी
त्याचं लय उपकार
अशा मायाळू पुलाला
आम्ही बांधियेला झुला
झुलाताना झुल्यावर
कोण सुख वर्णु तुला
जरी दारिद्रय घरात
नको दारिद्रय मनात
क्षण शोधतो आनंदी
जरी राबतो उन्हात
✒ *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
No comments:
Post a Comment