*अंधकार पसरतोय*
संपतोय तो प्रकाश
अंधारतेय ती वाट
सोनेरी किरणांची
हरवतेय ती पहाट
दूरावली सारी नाती
सुटले हातातले हात
आपल्या मतलबाने
केला आपलाच घात
झाडांच्या नरडीवरती
आम्हीच ठेवली कुर्हाड
चिऊकाऊचं सुखातलं
हाकलून दिलं बिर्हाड
चॕटिंग करण्यासाठी
संवादच केलाय बंद
संकुचित प्रवृत्तीमध्ये
झाले सारे नजरबंद
वंशाच्या दिव्यासाठी
वातीलाच विसरतोय
म्हणून तर घराघरात
हा अंधकार पसरतोय
✍🏻 *लक्ष्मण दशरथ सावंत*
*जि.प.कें.प्रा.शा.पाल,औरंगाबाद*
© *ldsawant.blogspot.in*
No comments:
Post a Comment